Persijn Broersen & Margit Lukács, Manifest Destiny, 2009
De term Science Fiction, die bedacht is door Hugo Gernsback, geeft dubbelzinnigheid van kunst en wetenschap samen weer. De gehele tentoonstelling in het NIMk concentreert zich op deze samenloop van twee omstandigheden, samen gekoppeld aan de termen, verleden, heden en toekomst, die in zekere zin altijd iets met elkaar te maken hebben. Toekomstbeelden worden altijd bedacht in het heden en zijn daarmee uiteindelijk geen toekomstbeelden, maar reflecties van het heden. De toekomst is altijd een interessante term geweest in de mensheid. "De tijd zal het leren", "vroeger was alles beter" en meer van dat soort zegswijzen vertellen ons dat we niet om deze tijdspannes heen kunnen. Is het de volgende minuut al de toekomst, of hebben we het dan pas over vijftig jaar?
Deze tentoonstelling geeft geen antwoord op de vraag, maar vult het verder in en laat je verder fantaseren over wat Science Fiction betekent en geeft een breed perspectief van wat er allemaal mogelijk is met mediakunst en dit onderwerp.
RecenSarah licht de meest spectaculaire onderdelen van de tentoonstelling voor jullie uit.
Radioqualia
Ondergedompeld in een mystieke donkere kamer bevinden we ons in de ruimte. We zien niks, we horen alleen maar. Tijdens een gesprek met medekunstenaar van dit werk Honor Harger vertelt ze me dat iedereen, dankzij films, documentaires en foto's weet hoe de ruimte eruit ziet en tot zekere hoogte ook wat de condities zijn van het heelal. Met deze voorkennis stapt de bezoeker in het prachtige grachtenpand van het NimK de donkere kamer in en hoort alleen maar geluiden van het heelal. Harger zegt ook dat de aandacht van de radiogolven via het internet van de planeten veel groter is als de bezoekers de beelden niet zien. Dat geloof ik graag tijdens mijn onderonsje met de zon. Mijn lievelingsplaneet, sinds het ons van licht en leven voorziet. Ik hoor krachtige golven, een soort afstootproces van de zon. De gloeiende zon, een katje die je niet zonder handschoenen kunt vastpakken, een zeer sterke planeet die alles versmelt zodra je dichterbij komt, pas op Icarus!
Antenna at Ventspils International Radio Astronomy Centre, Latvia, 2003
De inspiratie voor Radioastronomy is ontstaan omdat de kunstenaars een sterke interesse voor het medium radio hebben, ze zijn radio DJ's en hebben ook hun eigen station opgezet. De broadcasting is natuurlijk in handen van de planeten waarop de antennes staan. Dankzij de planeten hebben wij luisterplezier, waarom zullen wij de planeten zelf niet eens willen horen? Daar is de inspiratie ontstaan, en ook al zijn directe opnames niet mogelijk, in verband met het vacuum in de ruimte, dankzijde antennes kan het wel en in plaats van Sjostakovits bekende wals (dankzij Stanley Kubricks 2001: A Space Odessy) te horen terwijl we de ruimtebeeldenkunnen zien, zijn we niet iets dichter bij de realititeit.
Kryptonite
Een ander interessant werk dat eigenlijk niet direct een mediakunstwerk is, is Kryptonite van Herman Chong. Superhelden opgelet! Kryptoniet is een mineraal afkomstig van de planeet Krypton, daar waar Superman vandaan komt. De zwakke plek van Superman zijn deeltjes Kryptoniet en zorgen voor de kwetsbaarheid van Superman. De stickers op de muur zijn eigenlijk deeltjes in verschillende vormen die zijn gebaseerd op een oude tekening uit een stripboek dat het kryptoniet voorstelt.
Heman Chong – Kryptonite Courtesy of the artist and Vitamin Creative Space
Proposal for anunmade film (set in the future)
Zoals ik al eerder heb geschreven is het beeld van de toekomst bepaald in het beeld dat we nu van de toekomst hebben. Zo ook onder andere de film Proposal for an unmade film (set in the future) dat zo duidelijk laat zien wat er met toekomstbeelden bedoeld wordt. De film suggereert het verhaal van een bezoeker die een paradijs op aarde probeert te creeeren, het is gefilmd op het eiland Lanzarote, waarin vulkanische bellen tijdscapsules worden, gebouwen in ruimteschepen veranderen en sculpturen mobiles eerder op radioantennes of navigatieapparaten lijken. Maar de beelden lijken een bijna nostalgische terugblik in de tijd, in plaats van de toekomst.
Moeten we nu helemaal stoppen met het dromen van de toekomst? Helemaal niet!
Juist onze toekomstbeelden van nu laten voor in de toekomst zien wat de huidige zeitgeist is. Deze tentoonstelling doet je verwonderen, maar zet je ook aan het denken.
Een zeer interessante collaboratie van artiesten en curatoren op het gebied van mediakunst, die wat mij betreft een zeer interessante toekomst in het verschiet heeft.
De tentoonstelling is nog te zien t/m 25 april 2009.
Openingstijden: dit/m za en elke 1e zondag van de maand 1 maart, 5 april 1300 - 1800 uur. Toegang 4,50 (2,50 met korting). Met Museumjaarkaart gratis toegang.
Met dank aan:
BeamSystems, Amsterdams Fonds voor de Kunst en National Arts Council of Singapore
Persijn Broersen & Margit Lukács, Manifest Destiny, 2009,
Sebastian Diaz Morales, Oracle, 2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten